توسعه انرژی های تجدید پذیر در دنیا به علت نیاز روز افزون به الکتریسیته، افزایش الودگی محیط زیست و گرمای زمین و نیز محدودیت‌های منابع هیدروکربوری، به موضوعی ضروری تبدیل شده است. در بین انرژی های تجدید پذیر انرژی خورشیدی از جایگاه ویژه ای برخوردار است، زیرا با رشد سریع فناوری‌های این حوزه، هزینه تمام شده تولید هر کیلو وات برق انرژی خورشیدی در سالیان اخیر افت چشمگیری داشته و با برق تولید شده از سوخت‌های فسیلی قابل رقابت شده است. این موضوع در کشور ما نیز مورد توجه بوده و پروژه‌های متنوعی برای تولید انرژی خورشیدی اجرا شده و یا در دستور کار قرار گرفته است. اما علیرغم بازار بزرگ و رو به رشد تجهیزات مرتبط با نیروگاه‌های خورشیدی، کشور نتوانسته در این حوزه سهم مناسبی را به خود اختصاص دهد و در شرایط فعلی عمده تجهیزات با ارزش افزوده بالا مانند ماژول، سلول‌های خورشیدی و اینورتر وارداتی بوده و شرکت‌های خارجی برنده بازار هستند. این موضوع مورد توجه ویژه سیاستگذاران حوزه انرژی قرار گرفته و روش‌های حمایتی متنوعی برای حمایت از تولید داخل در این صنعت شامل ایجاد موانع تعرفه‌ای واردات، افزایش سی درصدی قیمت خرید برق در صورت استفاده از تجهیزات داخلی(ماده 6 آیین نامه اجرایی ماده 61 قانون اصلاح الگوی مصرف)، بازپرداخت معادل سوخت صرفه جویی شده بواسطه تولید انرژی خورشیدی(ماده 12 قانون رفع موانع تولید) ، تسهیل صادرات برق تولیدی در هر کجای کشور و غیره طراحی و اجرا شده است.
اما پیاده سازی این سیاست‌ها هر کدام با مشکلاتی همراه بوده و در نهایت بر خلاف روندهای جهانی و بدلیل سیاست‌های قیمت گذاری نا مناسب در زمینه انرژی و نیز شرایط کسب و کار در کشور، نتوانسته باعث رونق تولید و توسعه صنعت در کشور شود . بنابراین، پرسش اصلی ما در این چالش سیاستی آن است که با توجه به تجارب سایر کشورهای مطرح در این زمینه ، چه برنامه های سیاستی و سازوکارهای حمایتی برای توسعه صنعت و زنجیره ارزش مرتبط با نیروگاه‌های خورشیدی در کشور پیشنهاد می کنید؟
در صورت وجود هرگونه سوال و یا ابهام از طریق ایمیل زیر با ما در ارتباط باشید:
policychallenge@isti.ir